"Ik heb hier een prettig en veilig gevoel”

​

zegt Lizette Maas, als antwoord op de vraag waarom ze zo graag in het Tjark Riks Centrum in Eerbeek is. “Hier heeft iedereen een luisterend oor en durf ik om hulp te vragen. Dat is thuis wel anders, hoor”, vervolgt ze lachend. “Ik ben juist zo’n type, dat het zelf allemaal wel uitzoekt”.

​

Het interview vindt plaats in het Tjark Riks Centrum als Lizette ook bardienst heeft. Tijdens het gesprek voorziet ze de biljarters, de jeu de boulers, de imkersclub en de club ‘aan tafel’ vlot van koffie, thee of andere drankjes, rekent ze af en maakt ze met iedereen even een praatje. Haar zangerige Limburgse tongval is in het hele gebouw te horen. Haar hond Bowie, die ze altijd meeneemt volgt haar op de voet of nestelt zich op haar stoel als Lizette opstaat voor een volgend kopje koffie. “Niet erg, hoor”, lacht ze. “De hond is de baas”.

​

Lizette (64 jaar), is geboren en getogen in Maastricht, heeft altijd daar in de buurt gewoond en is in 2011 naar Eerbeek gekomen. Vrij snel daarna is ze begonnen met vrijwilligerswerk.

​

Eerst met de buurtkamer in de Enk. In 2016  is ze naar de  Tjark Riks gegaan. “Ik ben  begonnen met de bardienst op de vaste dinsdagmorgen en later kwam daar de woensdagavond bij. Ook de vriendenkring doe ik al jaren. De vriendenkring is een club mensen met een licht verstandelijke beperking en autisme. We komen één keer in de maand bij elkaar, afwisselend in Eerbeek en in Brummen. We koken, bakken, wandelen en kletsen met elkaar. Daarnaast zit ik bij buurtbemiddeling, houd ik het twitteraccount van Buurtkanaal bij, help ik bij Studio Actief en doe ik de kledingbank. Die laatste zit een beetje in het slob. Mensen weten de weg niet meer en het is niet duidelijk wanneer het open is en zo. Daar moet wat aan gebeuren. Samen met Ruth ben ik ‘bewegen op muziek’ aan het voorbereiden. De doelgroep is ook licht verstandelijk beperkten en autisme. We noemen het: ‘dans mee’: een vorm van Biodanza. Het gaat in september van start, maar het loopt nog niet zoals ik het wil, maar dat komt wel goed”.

​

Lizette is slechtziend en op de vraag hoe ze dit, zeker met haar beperking, allemaal voor elkaar krijgt, zegt ze: “als iemand een beperking heeft, betekent het niet dat hij niks kan! Alleen de bardienst is op vaste tijden. En als Felix vraagt of ik in kan vallen, doe ik dat meestal ook.  De vriendenkring is één keer in de maand en de rest is net zoals het uitkomt. Ik merk de laatste jaren wel, dat ik op tijd rust moet nemen, omdat ik sneller moe word, maar soms komt het er niet van en dan moet ik dat wel bezuren”.

 

Op de vraag, wat het vrijwilligerswerk haar brengt hoeft ze niet lang na te denken: “als je andere mensen blij maakt, geeft dat mijzelf ook een blij en prettig gevoel. Het is hier een hele sociale omgeving. Ik krijg heel veel spontane reacties en mensen komen en blijven komen.  En met Felix samenwerken is heel fijn: het is een echt mensenmens”.

​

Is er nog iets wat ze anders zou willen zien: “ja, ik zou willen dat hier ook echt een plek is voor jongeren. Dat geeft een goede wisselwerking met de ouderen en dan zien ze ook wat het vrijwilligerswerk inhoudt. Dan kun je ze er beter bij betrekken. Dat is echt een gemiste kans”.

​

Het meest trots is ze op alles wat ze nog steeds kan doen. “ergens zit iets in mij dat ik zal laten zien dat het me lukt!”. Lizette: een vrijwilliger met een gouden randje!

​

Interview door Ans Venselaar